IJsbeer

Introductie

De machtige ijsberen (Ursus maritimus) trekken zich niets aan van de onderzoekers op het Poolstation van Nortica. Ze gaan gewoon hun gang in de IJsberenbaai. Het zijn super goede zwemmers en ze zijn altijd te porren voor een spetterend spelletje in de golven. Onder in het poolstation kun je zien hoe soepel en makkelijk ze onder water bewegen.

Uiterlijk

De ijsbeer is goed aangepast aan het koude klimaat van de Noordpool. Zijn dikke vacht houd hem goed warm. Ook valt hij door de witte kleur niet op in de sneeuw. Hierdoor ziet zijn prooi hem niet aan komen. De ijsbeer lijkt wit, maar zijn huid is zwart. Deze zwarte huid houdt warmte vast, in tegenstelling tot een witte huid die warmte weerkaatst. Om te jagen hebben ijsberen enorme klauwen en kaken. In de ijzige kou is het moeilijk om voedsel te vinden en wil je niet dat de prooi ontsnapt.

Leefomgeving

IJsberen leven in de barre omstandigheden van het Noordpoolgebied. Er zijn nog een paar populaties die voorkomen op Wrangel, Frans Jozefland, Spitsbergen, West en Noord-Alaska, Canadese Arctische Eilanden, Groenland en Centraal-Siberië. De beren leven grotendeels op het zee-ijs waar de zeehonden (hun prooi) voorkomen.

Voeding

IJsberen zijn letterlijk en figuurlijk vette beesten. Hun onderhuidse vetlaag beschermd de beren tegen de ijzige kou op de Noordpool. Om hun onderhuidse vetlaag bestaat een groot deel van hun voedsel uit zeehonden, maar soms hebben de beren geluk. Het kan wel eens voorkomen dat ze een aangespoelde walvis vinden. Dit is de jackpot! Want hier kan de ijsbeer wel dagen op teren. Een walviskarkas trekt daarom beren aan vanuit de hele regio.

Voortplanting

IJsberen leven solitair. Tijdens de paarperiode in het voorjaar zoeken de mannelijke ijsberen vruchtbare vrouwen op om mee te paren. Om voor een geslaagde dekking te zorgen blijven de twee een aantal dagen bij elkaar in de buurt. Pas in de herfst nestelen de bevruchte eicellen zich in de baarmoeder en graaft het vrouwtje een hol in de sneeuw (de kraamkamer). Hierin brengt zij de winter door en zal tussen november en januari twee jongen werpen (van 600 gram). IJsberen kunnen bij een lange winter de draagtijd verlengen, zodat de jongen in een gunstiger periode worden geboren. De jongen worden 3 maanden gezoogd en verlaten in deze periode het hol niet. Na deze 3 maanden mogen de jongen de wereld buiten het hol verkennen. 3 jaar lang blijven de jongen bij hun moeder om te zogen en voor bescherming. Volwassen mannetjes worden gemeden aangezien zij de ijsbeerjongen zullen doden. Wanneer de jongen oud genoeg zijn trekken ze er zelf op uit om een solitair leven op de poolkap te leiden.

Gedrag

IJsberen leven dus solitair en zijn erg territoriaal. Dat houdt in dat deze dieren alleen leven en alleen gezelschap hebben tijdens het grootbrengen van de jongen. Heel soms tolereren ijsberen andere soortgenoten, maar dan is er meestal voedsel in overvloed. Of ze zoeken een partner om mee te paren. Om de ruige winter op de poolkap door te komen gaan deze beren in winterrust. Dit dutje houden ze wel 4 tot 5 maanden vol. In deze periode worden ze soms voor een korte periode wakker om even de benen te strekken.

Status

Klimaat verandering en de illegale jacht door mensen zijn de grootste bedreigingen voor de ijsbeer. De vlakte van zee-ijs waar de beren jagen neemt in hoog tempo af. Hierdoor trekken de beren naar de lokale dorpen waar ze overlast veroorzaken. Door de confrontaties met mensen worden ze verjaagd of gedood. Om de ijsbeerpopulatie in dierenparken gezond te houden is er een EEP (soortbehoud programma) waar WILDLANDS aan mee doet.

Naast het EEP steunt WILDLANDS ook Polar Bears International.